Το Ποτάμι, κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας, βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας. Είναι χτισμένο σε μέσο υψόμετρο 215 μέτρα, ενώ το νότιο τμήμα του έχει υψόμετρο γύρω στα 361 μέτρα.

Εικόνες από το παρελθόν «μπλέκονται» με τις εικόνες του σήμερα, χαρίζοντας μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στο χωριό. Από τη μια, σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, ενώ από την άλλη, σπίτια μοντέρνας αρχιτεκτονικής.

Εκτός από τις παλιές και νέες γειτονιές, στο χωριό συναντά κανείς πολλές εκτάσεις σκεπασμένες με σιτηρά, οι οποίες ντύνονται με ένα πράσινο πέπλο την άνοιξη, και χρυσό το καλοκαίρι. Υπάρχουν, επίσης, μερικές μουσμουλιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, ελιές, αμυγδαλιές, αλλά και λίγοι θάμνοι.

Επιβλητική είναι η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο, η οποία σύμφωνα μια παράδοση κτίστηκε από τη βασίλισσα της Κύπρου, Αικατερίνη Κορνάρο. 

Ιστορικά στοιχεία
Κατά την περίοδο της φραγκοκρατίας, το χωριό αποτελούσε φέουδο και υπαγόταν στο διαμέρισμα της Πεντάγυιας. Εντούτοις, όπως σημειώνει η Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, δεν είναι γνωστό «σε ποια οικογένεια ευγενών ανήκε».

Ονομασία 
Το όνομα του χωριού προήλθε από τους δυο μικρούς ποταμούς, σύμφωνα με τη Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, ή διαφορετικά από τα δυο ρυάκια, σύμφωνα με τον Καρούζη, που «συναντιούνται»  κοντά στο χωριό.

Αξιοσημείωτο είναι πως το χωριό αναφέρεται με το ίδιο όνομα και σε παλιούς χάρτες του 16ου αιώνα. Συγκεκριμένα έχουν σημειωμένο το όνομα του χωριού με λατινικούς χαρακτήρες: «Potami». 

Πληθυσμός
Από το 1881έως το 2001, όπως φαίνεται και στον πίνακα, στο Ποτάμι η πληθυσμιακή πορεία ήταν κυρίως ανοδική. Ο πληθυσμός μειώθηκε το 1931 αλλά και το 1982. Αξιόλογη είναι η προσπάθεια του Κοινοτικού Συμβουλίου να συγκρατήσει αλλά και να αυξήσει τον πληθυσμό του. Ο Καρούζης αναφερόμενος σ’ αυτή την προσπάθεια, γράφει πως το Ποτάμι προχώρησε στην εφαρμογή αναπτυξιακών σχεδίων, όπως στον αναδασμό και στην επέκταση της δικτύων άρδευσης. Είναι πάντως βέβαιο πως στη συγκράτηση του πληθυσμού συνέβαλε σημαντικά η εύκολη πρόσβαση στα αστικά κέντρα, αφού δεν είναι λίγοι οι κάτοικοι του χωριού  που εργάζονται στις πόλεις και πηγαινοέρχονται καθημερινά.