|
|
|
Σήμερα η Πάφος, φωτεινή όπως πάντα, απλώνεται πάνω στο λόφο που δεσπόζει της μικρής κοιλάδας, που πρασινίζει μπροστά από τη θάλασσα. Χαίρεται το δροσερό και μυρωμένο αέρα που ξεκινά από τη θάλασσα, περνά από το Μουσαλά και τη Μητρόπολη, την αγορά και τις πλατείες, φέρνοντας μαζί του τη φωνή των αιώνων που πέρασαν, αφήνοντας ο καθένας τα δικά τους αχνάρια. Η είσοδος της πόλης, με το μνημείο των πεσόντων, με την πλατεία Σολωμού, το Δημόσιο Κήπο, την παράταξη των νεοκλασικών δημόσιων εκπαιδευτηρίων, τις πλατείες Κωστή Παλαμά και 28ης Οκτωβρίου, το Δημοτικό Μέγαρο, τη Δημοτική Βιβλιοθήκη θυμίζει πόλη της κλασικής Ελλάδας φερμένη σε μια νεότερη εποχή πολλούς αιώνες μετά. Την ιστορία της πόλης αυτής μπορείς να την ανιχνεύσεις στα σπασμένα μάρμαρά της, στα παλιά της κτήρια, στις πέτρες που απέμειναν από τον πολύ το χρόνο που πέρασε και τις καταστροφές που επέφεραν σ’ αυτές οι ποικίλοι κατακτητές, και στον ίδιο τον κόσμο της. Ο πολίτης της Πάφου, που ζει μια άνετη ζωή, χάρη στην ευμάρεια που επικρατεί εξαιτίας της οικονομικής ανάπτυξης της πόλης, που δεν έχει να ζηλέψει καμιά πόλη της Ευρώπης, εξακολουθεί να είναι ο ίδιος με τον πολίτη που περιγράφει ο Κικέρωνας στην επιστολή του προς το Γάιο Σεξτίλο Ρούφο: ένας πολίτης που αξίζει να το γνωρίσεις για να τον εκτιμήσεις. |
|
|
|
|
|
|
|